แม้จากไป …แต่ไม่เคยหายไปจากใจ | คำปลอบใจจากพระพุทธเจ้า


 

แม้จากไป…แต่ไม่เคยหายไปจากใจ 

✦ โลกทั้งใบอาจเงียบลงเมื่อใครสักคนจากไป

แต่คำปลอบใจจากพระพุทธเจ้าจะค่อย ๆ พาเรา

กลับมาหายใจอีกครั้ง พร้อมความจริงที่ว่า…

“แม้จากไป แต่ไม่เคยหายไปจากใจ”



                  



เมื่อคนที่เรารักจากไป…

โลกทั้งใบก็เหมือนจะหยุดหมุนลงในเสี้ยววินาที

 เสียงหัวเราะที่เคยคุ้น กลายเป็นความเงียบที่ก้องสะท้อนในใจ 

สถานที่ ที่เคยเต็มไปด้วยตัวตนของใครบางคน กลับเหลือเพียงความว่างเปล่าเหมือนรอใครกลับมา


ความสูญเสียไม่เคยง่ายเลย ไม่ว่ามันจะผ่านมานานแค่ไหน เวลาก็ไม่อาจพรากความคิดถึงออกไปได้จริง ๆ


บางครั้ง เพียงแค่ได้มองสิ่งเล็ก ๆ รอบตัว ก็ทำให้ความทรงจำพรั่งพรูกลับมา…

ภาพถ่ายเก่า ๆ

แสงแดดยามบ่ายที่เคยร่วมมอง

กลิ่นดิน กลิ่นลม ที่เหมือนวันนั้นไม่มีผิด


หรือบางทีก็เป็นเพียงเงาร่างเล็ก ๆ ไกล ๆ ที่ปรากฏอยู่ในภาพหนึ่งภาพ… ภาพที่ทำให้เราหวนคิดถึงวันเก่า ๆ ที่เคยอบอุ่น และยังคงยืนยันกับหัวใจว่า “เขาไม่ได้จากเราไปไหนจริง ๆ”


…ในรูปนี้ มีแม่อยู่…

                            


และทุกครั้งที่หัวใจอ่อนล้า ทุกครั้งที่ความคิดถึงถาโถมเข้ามาจนแทบหายใจไม่ออก ฉันก็มักจะนึกถึงถ้อยคำ และฉากหนึ่งในซีรีส์ พระพุทธเจ้ามหาศาสดาโลก ที่ฉันชื่นชอบ และจำไม่ลืม 



 คุณอาจชอบสิ่งนี้👉👉 https://khianjakjai.blogspot.com/2025/08/blog-post_69.html




ฉากนั้นเป็นช่วงที่พระอานนท์เศร้าโศกหลังการปรินิพพาน และได้ยินพระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า…


“อานนท์ ไม่ต้องเศร้าใจไปหรอก

พุทธะอยู่ในทุกหนแห่ง

ในใบไม้ ในแม่น้ำ หรือว่าในแสงแดด

ลมที่สัมผัสตัวเจ้า ก็คือพรจากเราอานนท์

เรายังอยู่ในดินทรายนี้ด้วย

อานนท์.. เราอยู่ในตัวเจ้า เราอยู่ในใจเจ้า

นอกกายเจ้า เราปกคลุมเจ้าจากทุกหนแห่ง”


จำลองฉากหนึ่งในซีรีส์“พระพุทธเจ้ามหาศาสดาโลก”



คำพูดนี้เหมือน คำปลอบใจจากพระพุทธเจ้า ที่ทำให้ฉันค่อย ๆ เข้าใจว่า…

แท้จริงแล้ว คนที่เรารักไม่เคยจากไปไหนเลย

เขายังอยู่ในลมหายใจของเรา

อยู่ในรอยยิ้มและน้ำตา

อยู่ในความทรงจำที่ไม่เคยเลือนหาย


 

                                                  นาข้าวของแม่ 



เพราะความรักไม่มีวันตาย

และคนที่เรารัก…จะยังคงอยู่กับเราตลอดไป

อยู่ในใจ…ในรูปแบบที่งดงามที่สุด




“ถ้าคุณเองกำลังเผชิญความสูญเสีย หวังว่าบทความนี้จะเป็นอ้อมกอดเล็ก ๆ ที่ปลอบประโลมใจคุณได้”








    ความคิดเห็น

    1. ไม่ระบุชื่อ12 กันยายน 2568 เวลา 14:38

      เขียนได้ดีมากจริงๆค่ะน้ำตาซึมเลย

      ตอบลบ

    แสดงความคิดเห็น

    โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

    ชีวิตเหมือนดอกกุหลาบ…เรียนรู้จากหนามสู่ความงดงาม

    จากความเบื่อ…สู่การเปลี่ยนแปลง

    จงตำหนิตัวเองให้มากกว่าโทษคนอื่น