🌌 กฎแห่งแรงดึงดูด: จักรวาลพาฉันกลับมาสู่ความฝันในการเขียน

 

🌌 กฎแห่งแรงดึงดูด: จักรวาลพาฉันกลับมาสู่ความฝันในการเขียน

ความฝันเล็ก ๆ ในวัยเด็ก

ตั้งแต่สมัยที่ฉันยังเป็นเด็กประถม ความสุขของฉันไม่ใช่ของเล่นราคาแพง แต่คือการได้จับดินสอ วางมือบนสมุด แล้วปล่อยให้ความคิดวิ่งไปตามหัวใจ

ฉันรักการเขียนมาตั้งแต่ไหนแต่ไร และในใจลึก ๆ ก็มีความฝันเงียบ ๆ ว่า… สักวันหนึ่ง ฉันอยากเขียนหนังสือเป็นของตัวเอง

พอขึ้นมัธยมต้น ฉันยังจำได้ดีว่าครั้งหนึ่งเคยส่งเรียงความเรื่อง “แม่” เข้าประกวด และผลปรากฏว่าฉันชนะ! 🎉

ความรู้สึกตอนนั้นอบอุ่นและพิเศษมาก เหมือนโลกทั้งใบกำลังยืนยันกับฉันว่า “การเขียนคือสิ่งที่ฉันทำได้ดีจริง ๆ”

ฉันยังจำภาพวันนั้นได้ชัด…จำรอยยิ้ม จำแววตาแห่งความภูมิใจของตัวเอง และจนถึงวันนี้ ความรู้สึกนั้นก็ยังไม่เคยจางหายไปจากใจ

แต่เมื่อโตขึ้น ความจริงของชีวิตกลับทำให้ฉันไม่รู้เลยว่าจะเริ่มต้นอย่างไร จะเขียนอะไรดี ความฝันนั้นจึงถูกพับเก็บไว้อย่างเงียบ ๆ รอเวลาที่จะได้กลับมามีชีวิตอีกครั้ง…

ภาพจำเก่า ๆ ที่ย้อนกลับมา

เมื่อต้นปี2025ที่ผ่านมา หลังจากที่ฉันลองเปิดสร้างรายได้กับ Facebook ความทรงจำในวัยเรียนช่วง ม.5–ม.6 ก็เริ่มหวนกลับมา

ฉันเห็นภาพตัวเองนั่งอยู่ในห้องเรียนวิชาเทคโนโลยี คาบ “การเขียนเว็บไซต์”

ตอนนั้นเป็นหนึ่งในคาบเรียนที่ฉันรู้สึกอึดอัดที่สุด เพราะไม่ว่าจะพยายามแค่ไหน ฉันก็ไม่เข้าใจว่ากำลังเรียนอะไรอยู่ ภาษาโค้ด ตัวอักษรแปลก ๆ เต็มหน้าจอ มันเหมือนภาษาจากอีกโลกหนึ่ง

กว่าฉันจะทำงานส่งได้แต่ละชิ้นก็ต้องอาศัยการถามเพื่อน หรือทำแบบงง ๆ ไปเรื่อย ๆ

ฉันไม่เคยคิดเลยว่าความทรงจำที่ “ทุลักทุเล” แบบนั้นจะกลับมาตามหลอกหลอนในชีวิตผู้ใหญ่อีกครั้ง

จากปัญหาสู่จุดเริ่มต้นใหม่

เมื่อฉันเริ่มเปิดสร้างรายได้กับ Facebook ช่วงแรกก็รู้สึกตื่นเต้น มีความหวัง ว่าช่องทางนี้จะช่วยให้ฉันมีรายได้จากสิ่งที่ตัวเองโพสต์และแบ่งปัน

แต่แล้วปัญหาก็เกิดขึ้น โดยเฉพาะเรื่องการรับเงินโอนจากระบบ มันทำให้ฉันท้อแท้ และเริ่มถามตัวเองว่า…

“หรือว่านี่ไม่ใช่เส้นทางของฉัน?”

และเพราะปัญหานั้นเอง ฉันจึงเริ่มมองหาหนทางใหม่ ๆ จนมาเจอกับ Blogger

การสร้างบล็อกสำหรับมือใหม่อย่างฉันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

ฉันต้องเรียนรู้แทบทุกอย่างตั้งแต่ศูนย์ ตั้งแต่การเลือกธีม การปรับแต่ง ไปจนถึงการใส่โค้ดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ครั้งหนึ่งเคยทำให้ฉันเกือบถอดใจในชั้นเรียนมัธยม

แต่คราวนี้…มันไม่เหมือนเดิม

ทุกครั้งที่ฉันลองผิดลองถูก ฉันกลับไม่รู้สึกเหนื่อยเหมือนเดิม

แต่กลับสนุก รู้สึกท้าทาย และตื่นเต้นที่ได้เห็นบล็อกของตัวเองค่อย ๆ เป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา

เหมือนกำลังได้สร้าง “บ้านหลังใหม่บนโลกออนไลน์” ที่เป็นของฉันจริง ๆ

สิ่งที่ต่างออกไปก็คือ… ครั้งนี้ฉันได้ทำมันด้วยหัวใจที่รักการเขียนจริง ๆ

หรือว่านี่คือกฎแห่งแรงดึงดูด?

เมื่อมองย้อนกลับไป ฉันอดคิดไม่ได้ว่า… บางทีนี่อาจเป็นพลังของ กฎแห่งแรงดึงดูด (Law of Attraction)

กฎนี้พูดถึงการที่ “สิ่งที่เราคิดและโฟกัสบ่อย ๆ จะดึงดูดสิ่งนั้นเข้ามาในชีวิต”

บางคนอาจมองว่าเป็นเรื่องลี้ลับ แต่สำหรับฉัน มันคือการจัดระเบียบพลังงานทางความคิด สมอง และหัวใจ

เพราะแม้ความฝันของฉันจะถูกพับเก็บไว้เงียบ ๆ มานาน แต่ลึก ๆ แล้วฉันไม่เคยเลิกคิดถึงมันเลย

ฉันยังคงรักการเขียน ยังเฝ้าอยากจะเล่าเรื่องของตัวเองออกมา เพียงแต่ไม่รู้ว่าจะเริ่มที่ไหน

จนกระทั่งเส้นทาง Facebook ทำให้ฉันเจอปัญหา และปัญหานั้นเองก็กลายเป็นแรงผลักให้ฉันกลับมาเจอกับการเขียนอีกครั้ง

คราวนี้ในรูปแบบที่จริงจังกว่าเดิม นั่นคือ “การเขียนบทความในบล็อก”

บางทีนี่อาจไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

แต่เป็นสิ่งที่จักรวาลกำลังพาฉันกลับมาสู่เส้นทางที่แท้จริง

กฎแห่งแรงดึงดูดในมุมวิทยาศาสตร์และจิตวิทยา

ถ้ามองในแง่วิทยาศาสตร์ กฎแห่งแรงดึงดูดยังไม่มีหลักฐานตรง ๆ ที่พิสูจน์ว่าจักรวาลส่งสิ่งต่าง ๆ มาหาเรา

แต่ในทางจิตวิทยา มีสิ่งที่เรียกว่า Reticular Activating System (RAS)

หรือระบบที่ทำให้สมองโฟกัสกับสิ่งที่เราคิดถึงบ่อย ๆ

เช่น ถ้าเราคิดถึง “การเขียน” อยู่เสมอ

สมองก็จะเริ่มสแกนหาโอกาสหรือสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการเขียนให้เราเห็นบ่อยขึ้น

นั่นอาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ความทรงจำสมัย ม.6 ผุดขึ้นมา

หรือทำให้ฉันมองเห็น Blogger เป็นคำตอบในเวลาที่กำลังมองหาหนทางใหม่

อีกมุมหนึ่งคือ เมื่อเราเชื่อมั่นในบางสิ่ง เราจะมีพลังในการลงมือทำมากขึ้น

เหมือนกับที่ฉันเคยทุลักทุเลกับคาบเรียนเว็บ

แต่ครั้งนี้ฉันกลับสู้ สนุก และไม่ยอมถอย

คุณอาจชอบสิ่งนี้👇👇

https://khianjakjai.blogspot.com/2025/08/blog-post_37.html

บทเรียนที่จักรวาลอยากบอกฉัน

เมื่อได้ลองทบทวนทั้งหมด ฉันพบว่า การเดินทางครั้งนี้สอนอะไรบางอย่างกับฉัน

1. ความฝันไม่เคยหายไปจริง ๆ – มันอาจเงียบ แต่ไม่ได้ตาย เพียงรอวันที่เรากล้าพอที่จะกลับไปหา
2. ปัญหาคือแรงผลักดัน – ถ้า Facebook ไม่สร้างปัญหา ฉันอาจไม่เคยค้นพบว่า Blogger คือบ้านที่แท้จริงของฉัน
3. กฎแห่งแรงดึงดูดเริ่มจากใจเราเอง – ไม่ว่าจะมองว่าเป็นพลังจักรวาล หรือเป็นการทำงานของสมอง
   มันก็ล้วนเริ่มจากการที่เราโฟกัสและเชื่อมั่นในสิ่งที่เรารัก

สุดท้าย…เส้นทางที่ใช่สำหรับฉัน

การเขียนสำหรับฉันไม่ใช่แค่การสร้างรายได้ แต่เป็นการได้กลับมาหาสิ่งที่รักมาตั้งแต่เด็ก

และบางทีนี่อาจเป็นเพียงก้าวแรกของการสานต่อความฝันในวัยเยาว์

ความฝันที่จะมีหนังสือเล่มหนึ่งเป็นของตัวเอง

บางครั้งชีวิตก็เหมือนเข็มทิศที่หมุนวนไปเรื่อย ๆ

แต่กฎแห่งแรงดึงดูด หรืออาจจะเรียกง่าย ๆ ว่าหัวใจของเราเอง

กำลังคอยพาเราเดินกลับมาสู่เส้นทางที่ใช่

และตอนนี้… ฉันเชื่อแล้วว่า ฉันเจอเส้นทางของตัวเองจริง ๆ 🌷✨